متن فریاد بی صدا

پشت پنجره‌‌ی حنجره‌ی تنهایی،
یک نفر،
آهسته،
آرام،
بی صدا،
نجوای شبانه‌ی دل را،
با ژرفای بی‌نهایت عشق،
فریاد می‌کند!

عجب درد بی فریادیست سکوت ..
گویی زنده ،زنده خاکت می کنند..

گاهی در زندگی پر از حرفی ولی باید لال شوی…




نویسنده :المیرا پناهی درین کبود