متن نیچه

نیچه:

بهتر است با عقاید خودمان یک ابله سفیه
باشیم تا این که با عقاید دیگران یک دانشمند
به شمار آییم.

عطشِ نامحدودِ شناخت به خاطر شناخت، انسان ها را به همان اندازه به زمختی و وحشی گری می کشاند که نفرت از شناخت.

آدمی هنگامی به جدل روی می آورد که سلاحِ دیگری نداشته باشد. آدمی می داند که دست زدن به جدل شک برانگیز است، زیرا چندان باور پذیر نیست.
اثرِ هیچ چیزی را به آسانیِ اثری که یک جدلگر می گذارد، نمی توان زدود.

فیلسوف در پیِ آن است که در درونِ خویش پژواک های سمفونیِ جهان را بشنود و طرح آنها را از نو در پیکرِ مفاهیم دراندازد.

نیچه

از آدم ها بُت نسازید.این خیانت است؛هم به خودتان هم به خودشان.خدایی میشوند که خدایی کردن نمی دانند و
شما در آخر می شوید سر تا پا کافرِ خدای خود ساخته!

فلسفه تا آن جا که من اکنون دریافته ام، زیستن داوطلبانه در یخ و کوهستان های بلند است، یعنی کندوکاو برای تمامی امور بیگانه و شک برانگیزِ هستی و هر آنچه که تا کنون اخلاق آن را تارانده است.

آدمی چگونه نیرومندتر میشود؟
با نرم نرمک به تصمیم رسیدن و با سفت و سخت به آنچه تصمیم گرفته است چسبیدن ...
سپس هر چیزِ دیگری در پیِ آن می آید.

پرداختن به مسائل جنسی چنان رشدِ شتابانی به تنه یِ عشق می دهد که ریشه ضعیف می ماند و به آسانی بَرکَندنی می شود.

مطمئن ترین راهِ به فساد کشیدن یک جوان این است که به او بیاموزند برای کسانی که مانند هم می اندیشند بیش از کسانی که متفاوت می اندیشند،احترام قائل باشد.

فیلسوفی که درصدد آفرینش جهان بنابر تصور خویش است می خواهد همه به فلسفه اش ایمان بیاورند و این همان روا داشتن استبداد بر دیگران است.

کسی که راهِ رسیدن به آرمانِ خویش را نمی‌داند، سبکسرانه تر و لاابالی تر از آنی زندگی می‌کند که آرمانی ندارد.

اندیشه ها، سایه های احساساتِ ما هستند، همواره تاریک‌تر، تهی‌تر و ساده‌تر.

دوره هایِ بزرگِ زندگی‌مان زمان هایی‌ست که چنان دلیر می‌شویم که بدترین جنبه‌هایِ خود از چشم دیگران را بهترین جنبه‌هایِ خود بدانیم.

دریغا، کجاست دریایی که باز در آن غرق می‌توان شد: زاریِ ما این گونه بر فرازِ مرداب‌های کم‌ژرفا طنین‌افکن است.

زاهدانه ترین حرفی که شنیده ام: در عشقِ حقیقی روح است که تن را در آغوش می‌گیرد.

فریدریش نیچه | فراسوی نیک و بد

بهتر است با عقاید خودمان یک ابله سفیه باشیم تا این که با عقاید دیگران یک دانشمند به شمار آییم.


فریدریش نیچه | چنین گفت زرتشت

من خودم به قدر کافی انسان شناس هستم تا این را بفهمم که طی پنجاه سال آتی قضاوت درباره ی من از این رو به آن رو می شود و بعداً نام پسرت در شکوه و عظمتی توأم با احترام واقعی خواهد درخشید،به خاطر همان چیزی که تاکنون با من...

نیچه در یکی از اوقات خموشی و سکوت خود نوشت:
شاید من بهتر می دانم که چرا بشر تنها موجودی است که می خندد. تنها انسان است که به شدت رنج می برد و مجبور است خنده را بیافریند.


(کتاب ماجراهای جاودان در فلسفه)

برخی نمیتوانند زنجیرهای خود را بگسلند.با این وجود میتوانند دوستانشان را رهایی بخشند.باید آماده باشی که خود را در آتش بسوزانی؛اگر خاکستر نشوی چگونه میخواهی نو شوی؟

نیچه | چنین گفت زرتشت

غریزه از هر عقلی باهوش تر است.

نیچه

این حقیقت نیست که مقدس است بلکه جستجویی که برای یافتن حقیقت خویش میکنیم،مقدس است! آیا کاری ترسناکتر از جستجو در خویش وجود دارد؟
برخی میگویند کارهای فلسفی من روی شن ساخته شده اند : دیدگاه های من دائما در حالِ تغییرند.اما یکی از مستحکم ترینِ جملات و اعتقاداتِ من...

من به کسی نمی آموزم که چطور باید مرگ را تحمل کند یا با آن کنار بیاید.این راه به خیانت به زندگی می انجامد.درس من به تو این است : به هنگام بمیر !!

از فلاسفه می خواهم که به دنبال حقیقت نروند چون حقیقت نیاز به پشتیبان ندارد.

فریدریش نیچه

آن کس که بلد باشد هوای نوشته های مرا تنفس کند،میداند که این هوای بلندی ها،هوایی قوی است

نیچه | این است انسان