یلدا رسد ز کوچه ی دی با ردای برف تاجی نهاده بر سرش از یخ، خدای برف
که دی سوار شد و آسمان به حرف آمد و پشت بند دوتا ابر تیره برف امد
آسمان دی/پُر شد از بادبادک/رنگین کمان
دوستت دارم ولی این ماه دی را صبر کن کافه گردی ها بماند بعدِ فصل امتحان
چه زمستان غم انگیز بدی خواهد شد ماه دی باشد و آغوش کسی کم باشد
دی آمد و من مبتلا در آذرت هستم اینجا شب یلداست آنجا را نمی دانم
