بانوی شعر

تشنه ای منتظر معجزه ی بارانم
مثل گلدان ترک خورده لب ایوانم

بانگاه همه ی آینه ها درگیرم
ودر این بادیه عمریست که سرگردانم

گرچه عمری نشده قسمت من دیدن تو
قسمتم میشوی آخر وخودم میدانم

باز برگرد واز این غائله دریاب مرا
که ازین درد به لب میرسد آخر...

انگار چشمان قشنگت رنگ دریاست!
در ساحل آرامشش یک دشت رویاست

باز ازنگاهت می نویسم ،مثل دیروز
ابیات چشمانت عجب درگیر معناست

مغرور زیبایم،  غزل جان گیرد از تو
چون آهوانه بودنت روح غزل هاست

پیشم بمان ،هم با دل من عاشقی کن
چون بی تو این خانه غمین وسرد...