متن بذر امید

ای نسیم محبت..
بیا،بر کویر ترک خورده
دل خاموشم بورز...
آنجا که، سنگ صبور
محبت بی غروب است.
آنجا ک آغوشش برای
بذر امید باز است.

🌸 هرگز ناامید نباش.
✨ ناامیدی، تیشه بی‌رحمی ست
به جان ریشه شعور و خوشبختی ات.
🌸 پس تا دیر نشده،
بذر جادویی امیدت را بکار،
و معجزه‌هایت را درو کن.

اگر نسیمِ محبت بوزد،
حتی بر کویرِ ترک‌خورده،
زمینِ خاموش،
آغوشی می‌شود برای بذرِ امید.

دست‌های دوست داشتن،
چون بارانِ پنهان،
می‌لغزند میان شکاف‌های خشک،
و ناگاه،
از دلِ سنگ،
شاخه‌ای سبز سر برمی‌آورد.

محبت، خورشیدِ بی‌غروب است،
که بر هر خاکِ فراموش‌شده می‌تابد،
و امید،
همان گلِ سرخی‌ست
که...

بَذر باش و تا ابد پنهان بمان در ذهنِ خاک!
سرنوشتِ ساقه آخر سَر به غیراز داس نیست