متن نیستی

در هوایی که نیست
نفس می کشم
زیر سقفی که نیست
زندگی می کنم
برای همسری که نیست
گُل می خرم
برای دختری که نیست
قصه می گویم...
آری،
چرا خوشبخت نباشم
وقتی
این همه نیست هست !
«آرمان پرناک»

کنار شبِ نابالغ
پلک زدم
- پی در پی –
تا سپیده،
در بلوغِ صبح اما
تو نیستی هنوز!!

باران می بارد
اما تو نیستی

پنجره ماه را به آغوش می کشد
اما تو نیستی

قناری بهار را آواز می خواند
اما تو نیستی

اینک من هستم
اما تو نیستی!

چه مغمومانه است
پرنده باشی و
بال هایت مرده باشند!

از خانه ای که تو در آن
--نیستی!
و از پنجره هایی که بسته اند،
بیزارم!








زانا کوردستانی

تو نیستی که ببینی
چگونه عطر تو در عمق لحظه ها جاری ست!
چگونه عکس تو در برق شیشه ها پیداست!
چگونه جای تو در جان زندگی سبز است...

بی عشق زیستن را ، جز نیستی چه نام است ؟

یعنی اگر نباشی ، کار دلم تمام است

عصرها برایت چای دم می کنم،،،
تو اما ،،، نیستی!
هر بار چای ی از دهن می افتد؛
مانند دوستت دارم هایت!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

دیدی جانم ؟
باران همه جا باریده
اما تو نیستی!
نیستی؛ تا دست در دست هم قدم بزنیم
یکهویی و بدون اینکه گونه هایمان از خجالت سرخ شود
قهقهه ی بلندی بکشیم
از خوشی زیاد میان جمعیت شهر گُم شویم.
و زمان از دستمان دَر برود
دلم میخواهد
بدون چتر...

نیستی! آغوش من احساس سرما می کند
پنجره سگ لرزه هایم را تماشا می کند

هستی وُ در جهان من جشن است
نیستی... خاک بر سرِ عالم

دوست داشتنت
مرگ باشد
یا زندگی
پایش ایستاده ام!
چه آن روزها
که بودی و زندگی می کردم؛
چه حالا
که نیستی و هر ثانیه می میرم!

گفتی تا ابد کنارت می مانم
تو نیستی
ابد شده
یا من دیگر نیستم

مثل فردا می مانی
همیشه هستی
ولی امروز
نیستی

شاید از فردا دوستت خواهم داشت
می دانی
از هر زنی به زنی سرایت که می کنم
به سختی تشخیص ات می دهم
‎ازنشانه های تو
‎تنها
‎ نیستی ات را می شناسم
انگار
‎وقت آن رسیده ست
‎ به جای آدم های مهاجر
و قایق های غرق شده
دست...

گفتی تنها صداست که میماند
نیستی که ببینی صدا چقدر تنهاست

پدرم که رفت
شهر خالی شد
پدر
مگر تو
چند نفر بودی؟
عشقم ،پدرم
چقدر زود دلتنگ خدا شدی و رفتی
امروز روز پدر است ، نیستی ،
اما یادت در قلبم زنده خواهد ماند
روزت در آسمان ها مبارک

تو ڪه نیستی؛پس چه فرقی میکند غروب جمعه باشد یا ڪه شنبه!!...هر روز من بی تو غروب است تو ای رفته ی در دل جامانده!

نیستی، ولی عزیز؛ عشق تو همیشگی‌ست
پس به احترام عشق، چند ثانیه سکوت...

نیستی تا قد کشیدن دلتنگیم را ببینی
که در نبود تو
آنقدر بزرگ شده که در دلم دیگر جا نمیشود

کجا زندگیمی تو
که من می گردم و نیستی...

نیستی و ببینی جای خالیت چگونه به من دهن کجی می کند...

برگای زرد
منو یاد تو میندازن
چه زود رسید پاییز بازم
اما اینبار تو مال من نیستی...

برگای زرد منو یاد تو میندازن
چه زود رسید پاییز بازم
اما این بار تو مال من نیستی


روزا دارن آروم آروم سرد میشن
غروبا دلگیرترن
همه دنیا بهم میگن نیستی

تو نیستی...
لبخندت
قاب شده بر دیوار
و دلخوشم
به گرفتن عکس دستانت
ترا بجان این همه دلتنگی
هرکجای اسمان ایستاده ای
قول بده
بخوابم بیایی
میخواهم تمام بغض هایم را ببارم