بیو احساسی

فقط
خودت باش ،
تا باج ندی .
حجت اله حبیبی

چشم دوختن به ماه
هنر نیست،
در آغوش کشیدن ماه
هنر است .
حجت اله حبیبی

فریاد کن
با سکوت .
حجت اله حبیبی

هوایِ
ماهتو
داشته باش ،
چراغ
زیاده .
حجت اله حبیبی

برای روشنایی
باید
از ظلمات
گذشت .
حجت اله حبیبی

رَهگُذر
بسیار است
راه گُذار
باش .
حجت اله حبیبی

بهترین انتقام
از چهره ی عبوس دیگران
لبخند است .
حجت اله حبیبی

پاشو
بخند
بُدو
تا
زندگی ازت جلو نزن .
حجت اله حبیبی

با عشق
رویا بساز ،
اما
با آدم خیال باف، نساز .
حجت اله حبیبی

اگر عاشق «ماهی »
انتظار نداشته باش
ماه پایین بیاد ،
تو
با افکارت پرواز کن .
حجت اله حبیبی

خاک
می رسد به افلاک
با اندیشه.
حجت اله حبیبی

عشق
گُل می کند
حتی
در مرداب
از نیلوفر بپرس
حجت اله حبیبی

سیاهی در سپیدی محو می شد
فقط
با یک سلام صبحگاهی
حجت اله حبیبی

سراغ از عشق و یکرنگی
کسی دیگر نمی گیرد
مجازی می خرد مادر
دعای صبح و شامش را
حجت اله حبیبی

سایه ای مانده
ز سروِ قامتم .
حجت اله حبیبی

رشک می برم به تک تک واژگان داستانم

که تو آن ها را خوانده ای.

و به ترانه هایم که با اندیشه ی تو

سروده شده اند.

شهناز یکتا

چرا نمی شود تمام
سرایشِ احساس؟

چرا واژه نمی رساند
نارساییِ دلم را؟

زهرا حکیمی بافقی (کتاب ترنّم احساس)

چقدر بی تاب باشد
تابشِ شیدِ درونم؟
چقدر بی تابانه
تلالو بزند
خورشیدِ دلِ پرخونم؟
زهرا حکیمی بافقی (کتاب ترنّم احساس)

در احساسم نهفته هُرمِ مِهری/

که می سوزاند اندامِ نهان را/

زهرا حکیمی بافقی (الف احساس)

🍷🍷

نگارا!

شناورم کن در شط نگاهت

به ساحل رسان این موج سرگردان را

نگذار غبار دوری ات

تیره کند دنیایم را

شهناز یکتا

با سوزوگدازت غزلی تازه بگو

کاشانه به آتش بکش و هیچ مگو

دم کرده دلت مثل هوای اهواز

عاشق شده ای باز، به من راست بگو

شهناز یکتا

چشم انتظاری های من پر کرده است این شهر را

با هر صدای زنگ در پر می کشد این چشم ها

شهناز یکتا

کم آوردم
گیسوان تو بلند بود و
شعرمن
کوتاه.

رضاحدادیان

از غصّه ها آزرده ام؛

از گریه ها پژمرده ام؛

از دستِ غم بر گُرده ام،

صد زخمِ کاری خورده ام؛

امّا هنوز احساس را،

دستِ جفا نسپرده ام!

شاعر: زهرا حکیمی بافقی (کوتاه سروده ها)