بیو رضا کاظمی

هر چه ستاره هست،بر زمین ریخته پاییز...

تو نوبرانه ی تمام فصلهایی..

غزل،چشمهای تو است.
کاش حافظ چشمهای تو بودم!

گاهی
چتر را باید دست باران داد
روی سر خودش بگیرد
و ما
جایش بباریم

تنهایی/ نام دیگر پاییز است/هرچه عمیق تر/ برگریزان خاطره هایت بیشتر

آرام شده‌ ام/ مثل درختی در پاییز/ وقتی تمام برگ‌ هایش را/ باد برده باشد

هر کجا بروی مرا خواهی دید
یک شب
تمام شهر را دیوانه وار
با خیالت قدم زده ام