ژان پل سارتر : جنایت را نمى شود علاج کرد زخم هایى که به روح وارد مى شوند بزرگترین جنایت اند ! دست هاى آلوده
حس می کنم ... زمین پر است از جسدهای خاموشی که بدون نشانی دفن شده اند حس می کنم ... زیر پاهایم پر است از فریادهای بی صدایی که از جنایت حرف می زنند زمین خیلی چیزها می داند زمین باید حرف بزند زمین باید داستان دخترکی را بگوید که...
می دانم زشت هستم. اما جنایت اصلی زشت بودن من نیست؛ بلکه داشتن همان احساس شکننده، همان ظرافت روحی است که یک آدم زیبارو دارد و هر لحظه مورد ستایش قرار می گرد و روحش آرام می گیرد ومن طغیان زده و موجی خروشان رها می شوم. آیا در آسمان...
غم نسازیم! آموزش فرهنگ لزومن کارِ فرهنگی کردن نیست،نوشتن و خواندن و ساختن و غیره، گاهی زندگی در شرایط خاص و رعایتِ یک اصولِ مشخص نهایت ترویج فرهنگ است. همان اوایلی که خبرِ شیوع کرونا بیش از پیش شد و در ایران و تهران باقی شهرها هر روز آمارها افزایش...
آن گاه که مردی به زبان نمی آورد زنی را دوست دارد همه چیز را از دست میدهد حتی آن زن را... و آن گاه که زنی به زبان می آورد مردی را دوست دارد همه چیز را از دست می دهد حتی آن مرد را... در عشق سکوت جنایت...
جنایت را نمی شود علاج کرد...، زخم های که به روح وارد می شوند،بزرگترین جنایتند...!
هر فکر غلطی که دنبال می‌کنیم ، جنایتی است که در حق نسل‌های آینده مرتکب می‌شویم ...
در زلف چون کمندش ای دل مپیچ کانجا سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت
هر قدر ، انسان شریف تر و نجیب تر و حساستر باشد از جنایت دیگران بیشتر رنج میبرد و این دو علت دارد؛ یکی اینکه خود را مستحق خیانت نمی بیند و دیگر اینکه منتظر نیست که سایرین با او عملی کنند که خود او با سایرین نکرده است.
