متن حجت اله حبیبی

دیگر تو را نمی خواهم ، خویش را می یابم که در تو گم شده است. حجت اله حبیبی

سفر ،
لذت بردن از مسیرتا رسیدن است. حجت اله حبیبی

شعر، فکر و اندیشه نیست ، تصورِ من از توست که بر برگ دل ،جاری می شود. حجت اله حبیبی

مهم نیست کجایی ، مهم این است ، که کی هستی!؟. حجت اله حبیبی

عشق ، چیزی نیست، غیراز دوستی با این جهان ، اگر بین خار و گل فرقی نبینی عاشقی. حجت اله حبیبی

کاش بزرگ بودیم ، نه در قد، در نگاه،که هیچ آفریده ای حقیر نیست. حجت اله حبیبی

سکوت، زیباترین چهره ی عاشقانه ایست که تصویر ندارد. حجت اله حبیبی

کم گو ، تا فکر نکنند از تو کاری ساخته نیست. حجت اله حبیبی

هنر ،آیینه ایست ، که زشتی ها را زیبا و زیبایی ها را زشت می نمایاند. حجت اله حبیبی

کتاب ، راه می سازد تا در گمراهی خویش فرو نرویم. حجت اله حبیبی

خاموشی ، بلندترین فریاد در برابر کسی است که منطق ندارد. حجت اله حبیبی

انسان ، زیبا ترین کالای وجدان است.
حجت اله حبیبی

در خویش، مشعلی بر افروز تا خویش را گم نکنی. حجت اله حبیبی

در شهر ،
مشعلی برافروزم ، تا خویش را، گم نکنم.
حجت اله حبیبی

به اندک خویش بساز، تا بسیارِ دیگران ،روزگارت را به تاراج نبرد. حجت اله حبیبی

افسوس ! از این آرزوهای بلند که عمر کوتاه را، احاطه کرده است. حجت اله حبیبی

روزها تکراری، اما تو تکرار نشو، که بیزارم از تکرار... حجت اله حبیبی

خسته ام ،از نگاهی سرد که گرمِِ گفت وگو می شود با آتشی که ،خاکسترم کرد
حجت اله حبیبی

گاهی چشم می پوشم،
برای دیدنت ، آماده می باید بود
حجت اله حبیبی

کاش ، لالایی ات را ذخیره می کردم تا صبح چشم به عکست ندوزم
حجت اله حبیبی

راهت را عوض کن تا عوضی نشده ای
حجت اله حبیبی

دستم را بگیر،
افتاده ام در دامِ تارِ مویت
حجت اله حبیبی

باران ،بهانه ای است ،تا خاطرات تَرک خورده ی دلتنگی را، بر دامنت بچینم
حجت اله حبیبی

از سر گذشت، عبرت نمی گیرم
من تو را می گیرم، اگر هزار بار از
سر گذشت...
حجت اله حبیبی