میگویند هیچ جایی شبیه خانه ی خود آدم نمیشود راست میگویند کجا آرامش بخش تر از آغوشت کجا دنج تر از قلمرو دستانت دلبرجان خانه ی من آغوش توست که چشمانت را در مسئله ی عشق به توان میرساند خانه ی من آغوش توست با طنین دلنشین صدایت در انعکاس...
شعرهایم را حرف به حرف برایت می بافم و بر تن چشم هایت می کنم می خواهم هر که نگاهت می کند بداند که شاعر چشم هایت منم مجید رفیع زاد
خطاست حرف ،چو لب را توان به بوسه گشود پیام بوسه من ، حرف عاشقانه من چو زورقی ست تنم ،رسته از تلاطم امواج سکوت خلوت آغوش تو ،کرانه من
