دفترم را باز می کنم و در صفحه اولش ، واژه هایم نام تو را خط می کشند. تویی که اتفاقا جدا از همه ای. می نویسم به شوق تو به نام نور به نام عشق نقطه ی عطف تمام زیبایی ها دوستت دارم خدای من. زهرا غفران پاکدل
خدای من اعتراف می کنم گاهی تو را با همه بزرگیت میان روزمرگی هایم, ترس هایم, و نامیدی هایم گم می کنم. بعد تو در انتهایی ترین لایه درونم تبلور می کنی همه وجودم پر از تو می شود دیگر من, خودم نیستم. ترس و تاریکی و ناامیدی نیست. سیال...
