متن راز عاشقانه

آن هنگام غزل که گفتی بنشین سنبل من
و من با لوندی گفتم که چه گفتی؟
که دلم خواست تکرار سخنت
و تو زیرک جانانه من گفتی هیچ
ای کاش هزاران یار می گفتی و باز
من می پرسیدم که چه گفتی
و تو باز می گفتی تکرارش
که شنید...

پرنده‌ی قلبم؛
نامت رازِ من است و عشقت راز قلبم ..
دوستت دارم
بیشتر از وسعتِ دیدِ چشمانت
نزدیک‌تر از نفسهایت
زلال تر از آب باران
من ساحلم تو موج
من روز تو خورشید
من شب تو ماه
من ماهی تو دریا
عشق یعنی نام تو
که قلبم با آوردنش...

خبر داری که چشمان سیاهت

شده عشقی پنهان در وجودم.

دوستت دارم در زبان مردان شکلهای مختلفی دارد.
بعضی ها با یک شاخه گل، بعضی ها با یک چشمک در یک مهمانی شلوغ، برخی با بوسه ای آتشین در نیمه های شب...
عده ای با گفتن:خانم، آستینم را تا میزنی؟
اما فقط تعداد اندکی از آنها بجای گفتن دوستت دارم،...

نه بدبینم نه خوشبینم تو را با چشم دل دیدم
نمی‌دانی نمی‌دانم چه شد ای گل تو را چیدم

در دل شب، راز چشمانت به رویا می‌کشد
ماه در آیینهٔ مهتاب، تماشا می‌کشد

چون صبا در باغ، پیچیده ز عطر گلشنش
عشق تو در سینه‌ام، آتش به صحرا می‌کشد

در هوای وصل تو، چون مرغکی در بند غم
آرزویم را به سوی بام فردا می‌کشد

چشم مستت چون شراب...