متن دفتر خاطرات

قطعه‌ای از پازل سرخ دل من،
پیش دشت سبز چشمانت،
جا مانده‌است؛
آمدی و بردی با خود،
نیمی از وجود مرا؛
نیمه‌ی من،
جدا از من،
چرا مانده‌است؟!
باز آی و تکمیل کن:
دفتر وجودم را؛
طرحی از من به جاست؛
مابقی،
رها مانده‌است!

پروانه‌ی احساسِ جان، شد ثبت در شورِ نهان

خودکارِ دل پُرکار شد، در گوشه‌های دفترم

آدم ساده همه خاطرات خوب و بدش را روی دفتر خاطراتش می نویسد
آن دفتر می شود همه ی زندگی اش ، نمی داند مواظب کدام یک باشد
ذهن و قلبش یا دفتر بی زبانش
آدم زرنگ فرق دارد ، دفتر خاطراتی ندارد هر چه دارد در سینه دارد و...

از دفتر خاطراتم
تنها یک برگ مانده
سفید می گذارمش
برای روزی که
ببوسم ات ...

من

روحم را

در شعرهایم می دمم

پروانه می شوند

تو

برای دفتر خاطراتت

پروانه

خشک می کنی!

زمین در دفترِ خاطراتش

نام روزهایی که حالش خوب بود را بهار گذاشت

و زیرش با قلمی سبز نوشت :

آدمی نیست که عاشق نشود فصل بهار …

حافظه / دفتر خاطراتی است که همیشه با خود حمل می کنیم.