متن بی صدا

عجب بی صدا جان مان را گرفت.
حسرت های بر دل نشسته.

هر زخم کهنه را، باد بی‌صدا می‌برد
خواهی نخواهی جوانی‌ات را، پیری‌ات می‌برد!

سلام ای قلب صد پاره یِ بیصدا
که پنهان شدی پشت صبر و حیا

نه فریاد کردی ، نه شِکوِه گَری
فقط سوختی ، بی پناه از جفا

می‌خندیدند
می‌خندیدم
صدایم را نمی‌شنیدند
حرف می‌زدند
حرف می‌زدم
صدایم را نمی‌شنیدند
من زنده بودم
فقط
دلم مرده بود
و نوزادی که مرده به دنیا می‌آید
دست خودش نیست اگر
نمی‌تواند بخندد
یا حرف بزند...

نمی دانم پدرم اهل کجاست، شاید اهل سرزمین سکوت. او شب ها، هنگامی که به منزل بازمی گردد، همانند دیگر مردهاست: بی صدا و آرام. پدرم به گرگ شباهت دارد: آتشی که در رگ هایش شعله ور می شود، به چشمانش انتقال می یابد، اما زبانش آن را نمی گیرد....

برفم
بی صدا

می بارم

ای کاش دو نفر بودم
یکی در کنارت راه می رفت
لبخند می زد
دیگری از دور نگاهمان می کرد
از خوشحالی
بی صدا جیغ می کشید

شب ها پیش از آنکه به خواب برویم
چقدر حرف داشتیم که بزنیم،
انگار حرف های ما تمامی نداشت.
چند بار پیش آمد که طلوع را دیدیم
و رنگ خواب ندیدیم!
آخر چه شد، که حال دیگر می آییم
و خسته و بی صدا می خوابیم؟!
شبها دگرگون شده؟
حرفها...

بغل کردن یه روش بی صدا
واسه گفتن اینه که تو تمام منی


️️️

بغل کردن یه روش بی صدا واسه گفتن
اینه که تو تمام منی️

️️️

درد را می شستند
سازهای بی صدا
در چنگ رود

همیشه سکوتم به معنای پیروزی تو نیست

گاهی سکوت می کنم تا بفهمی چه بی صدا باختی