از پروانه عشق می آموزیم، از مورچه، تلاش و کاوش و از طاووس، زیبایی و شکوه را... از لاک پشت، طول عمر و از سگ، وفا، تیزبینی و بلندپروازی را هم از عقاب! ... انسان! آی آدمی! ای اشرف مخلوقات خدا! پس چه چیزی از تو بیاموزیم؟! شعر: بندی علی...
پرواز را طاووس ها هرگز نمی فهمند سرگرم خود باشی اسارت شکل می گیرد
تا آستان ایمنِ تو تا طاووس راهی دراز در پیش است بر آن عرشه‌ی آراسته به سایه‌ی ابر و نیلوفر کهکشان تا رام و بی‌خیال بنشینیم و قصیده‌ی بلند دریا را بخوانیم تا بیت‌های بلند موج‌ها را به قافیه‌ی کف تکرار کنیم و بخندیم
اگه میخواى خوشبخت بشى…؛ با کلاغى ازدواج کن که دل داره! نه طاووسى که فقط زیبایى داره…!!!
. دلمان می خواهد با نسیم سحری شاخه ای از گل یاس بوته ای از گل مریم بغلی از گل از گل سرخ همه را دسته کنیم برگیریم و بسازیم سبدی از پر طاووس سپید تا دهیم مژده بر آنان که در این بزم به ما پیوندند .
