متن کلاغ

تلسکوپ ها
سیاره به سیاره
کهکشان به کهکشان
در جستجوی کلاغِ سفید و
دست های کوتاه من
در جیب های تَنگِ تو در تو
در جستجوی خانه ای...
«آرمان پرناک»

کلاغ ها،
قصه ای از دل پاییز می گن،
بچه ها بی خیال زمان، تو دنیای خودشون غرقن.
برگ های زرد و نارنجی،
روی چمن سبز،
رنگ های زندگی رو به رقص درمیارن
عکاس، لحظه ها رو می دزده،
و تو، غرق در اندیشه،
با نگاه به میوه ی چنار،...

پوست تخمه ها
آفتابگردان ها را
پای مترسکِ مصلوب کشانده است
بینوایان نمی دانند
کلاغ کیست
آفتاب کجاست
«آرمان پرناک»

سرما، حیاتِ باغ نمی خواهد
جنگل به جز کلاغ نمی خواهد...
«آرمان پرناک»

وَ گوش کاج ها  بی تو پُراز فریادِ تاریکِ-
-کلاغانِ سیه چُرده ست،می دانی؟...نمی دانی
رضاحدادیان

سرفه می کرد، کلاغ
برف ، می خندید
گوله برفی ، در آب می رقصید
برف از درد ، می پیچید
سرفه ،آب ،
گوله برفی مُرد،
و کلاغی، به کوه می خندید .
حجت اله حبیبی

کلاغ می پرید..
باد تندی می وزید..
مترسک افتاد...

من درختی کلاغ بر دوشم ، خبرم درد می کند بدجور
ساقه تا شاخه ام پر از زخم است ، تبرم درد می کند بدجور

من کی ام جز نقابی از ابهام؟ درد بحران هوّیت دارم
یک اشاره بدون انگشتم ، اثرم درد می کند بدجور

جنگجویی نشسته بر خاکم...

قصه تلخ عشق مترسک به کلاغ حاصل مرگ همان مزرعه سبز شده است...

عقاب و کلاغ و درخت پیر

فصل، فصل زرد پاییز است
آسمان دلگیر و خاموش و زمین سرد و غم انگیز است
روی عمر سبز جنگل، گوئیا پاشیده بذر مرگ
همچو اشک آن سان که انسانی به حسرت
روز تلخ احتضار خویش
می چکد از چشم جنگل، دانه های برگ...

چرا مدام درین خطه داغ می بارد؟
ازاین سکوت فقط اتفاق می بارد
درخت دردم و سرما به جانم افتاده
اگر مرا بتکانی کلاغ می بارد...
.

من سیبِ کرم خورده ام
بگذار رویِ همان شاخه بمانم
اینگونه شأنم بالاتر است
شاید نیمه ی سالمم
کلاغی را از
گرسنگی نجات داد...

بیا رسم دنیا را بهم بزنیم
من زمزمه می کنم
و تو تکرار کن
آنگاه کلاغ می شود همای سعادتت!

هر صبح
کلاغی روی آب پر می نشیند
منقارش را شانه می زند
و از باتلاق بزرگ خبر می آورد
در من اما ،
هر صبح
کبوتری می میرد

شب هنگام به کنارم بیا
تا گیسو بافته های شعرت را
با لبهایم بگشایم!
آنگاه بگذار در کهکشان چشمانت
با ساز نوازش
کبوتر قصه ی رویای ذهنم را
به خانه سپید دستهایت برسانم!
و نوازش دستهایم
بر گیسوان شعرهایت
آرامشی را هدیه خواهد آورد
که در آرزویش بودم
در زیر...

یک دست کلاغ
و به یکی برف،
زنگ را زددرخت زمستان

خداوند کوشید سخن گفتن را به کلاغ بیاموزد
خدا گفت : بگو! عشق! عشق”
کلاغ با دهان باز خیره نگاه کرد و کوسه ای سفید به دریا افتاد.
و چرخان در اعماق فرو رفت. از پی کشف ژرفای خویش.
خداوند گفت: نه، نه، بگو عشق. حالا سعی کن. ع ش...

بچه که بودم
از جریمه های نانوشته که بگذریم
سلمانی و ساعت و سیب
سکه و سلام و سکوت
و سبزی صدای بهار
هفت سین سفره ی من بود.

بچه که بودم
دلم برای آن کلاغ پیر می سوخت
که آخر هیچ قصه ای
به خانه نمی رسید.

بچه که...

هوا ناخوش!
صدای کلاغ...

در یک رستاخیز ساده!
از باورهای پوشالی
شاید عاشق کلاغ شود
مترسک

زیر باران فکر کردن
دست به کوچه‌های شهر ساییدن
شهر را در آتش و رؤیاها بوسیدن
حس ‌کردنِ این‌که
همه‌چیز را می‌توانی در آغوش بگیری
جا دهی

زمانی خیس‌شده را در خود حس می‌کنم
زمانی گریسته را

خیسی
از زرد و نارنجی و کلاغ
از حمله‌ی تاریکی و آتش
آن‌قدر...

اگه میخواى خوشبخت بشى…؛ با کلاغى ازدواج کن که دل داره!
نه طاووسى که فقط زیبایى داره…!!!

کلاغ ها گرچه سیاهند

و آوازشان ناخوشایند …

اما آنقدر باوفایند که شاخه های خشک زمستان را تنها نمی گذارند.