متن قصیده

شعری به جان نشسته و اشکی به دیده ام
دل رمیده و دردی کشیده ام
در مدح عاشقی تو شعری سروده ام
عالم اگر غزل بشود من قصیده ام

از هزاران مثنوی و یک قصیده صد غزل...
سیب را از شاخه ی لبخند نابت چیده ام...

روشنی شادی و سرسبزی عزیزم مال تو...
آسمان عشق را در چشم نازت دیده ام...

بهزاد غدیری / شاعر کاشانی

تا آستان ایمنِ تو
تا طاووس
راهی دراز در پیش است

بر آن عرشه‌ی آراسته
به سایه‌ی ابر و نیلوفر کهکشان
تا رام و بی‌خیال بنشینیم و
قصیده‌ی بلند دریا را بخوانیم
تا بیت‌های بلند موج‌ها را
به قافیه‌ی کف
تکرار کنیم و بخندیم