متن قصیده

من از میان تمام شعرهایم
تو را برگزیدم
مثنوی قصیده رباعی جای خود
عشق تو
غزل بازی می‌خواهد...‌

قصیده ی نگاهت هنوز هم سرودنی است
هر چند طولانی
من از نوشتن خسته نمی شوم
میترسم واژه کم بیاورم ..‌.

«اَلسّلٰامُ عَلَیْـکَ یٰا اَبٰاعَبـْدِاللّٰهِ الْحُسَیْن»

(سرحلقه‌‌ی احرار)

جز شه عرش آشیان سرحلقه‌ی احرار نیست
لشکر اسلام را ، مانند او سالار نیست

داد جانش را اگر در راه آزادی و عدل
در عدالت بهتر از جان لایق ایثار نیست

زاده‌ی زهرا حسین، ای نور چشم مرتضی
عالمی گر سر بساید...

«اَلسَّلامُ عَلَیکِ یٰا فاطِمَة المَعصومَه»

(دارالشفا)

اگر داری هزاران درد بی‌درمان بیا اینجا
که با اذن خدا باشد طبیب دردها اینجا

اگرچه هست پنهان مرقد خیرالنسا اما
به‌شوق مرقد آن بانوی عظما ، بیا اینجا

مزار حضرت معصومه‌ی قم را زیارت کن
که باشد جلوه‌ای از مرقد خیرالنسا اینجا

دعاهایت...

شعری به جان نشسته و اشکی به دیده ام
دل رمیده و دردی کشیده ام
در مدح عاشقی تو شعری سروده ام
عالم اگر غزل بشود من قصیده ام

از هزاران مثنوی و یک قصیده صد غزل...
سیب را از شاخه ی لبخند نابت چیده ام...

روشنی شادی و سرسبزی عزیزم مال تو...
آسمان عشق را در چشم نازت دیده ام...

بهزاد غدیری / شاعر کاشانی

تا آستان ایمنِ تو
تا طاووس
راهی دراز در پیش است

بر آن عرشه‌ی آراسته
به سایه‌ی ابر و نیلوفر کهکشان
تا رام و بی‌خیال بنشینیم و
قصیده‌ی بلند دریا را بخوانیم
تا بیت‌های بلند موج‌ها را
به قافیه‌ی کف
تکرار کنیم و بخندیم