متن احساس تنهایی

تنهام انقدر تنها که صدای سکوت دل را میشنوم.

گاهی وقتا؛
اونایی که قایم میشن
بیشتر از همه دلشون میخواد یکی پیداشون کنه...

برای باران مینویسم
برای بیابان
برای تو که بودنت مثال نفس
برایم ضروری است
پس بخوان
همچو بیابان که محتاج باران است
منم محتاج تو هستم تو که همچو بارانی
برای تنِ خشکیده من
بیا؛ ببار بر من تر کن خاک وجودم را
شاید که سبز شد این بیابان تن...

بعد از چهار سال هنوز باید حواسم را جمع کنم
گاهى که حواسم پرتِ سکوتِ خانه میشود
یا نگاهم، به عکسى مى افتد و فکرم پى خاطره میرود،
دستهایم به عادتِ بیست و چند ساله
دو فنجان قهوه درست میکنند!
خالى کردن فنجان دوم توى ظرف شویى عذاب آور است.

‌                                                 ‌ ‌‌‌    ‌
تنهاییم را در آغوش گرفته‌ام و لبخندی گنگ بر پهنای صورتم نقش بسته‌ است. زانوان سرما زده‌ام که مانند برگ‌های تاکی بی‌جان به تنه‌ام آویزان شده بودند را در آغوش گرفته‌ام. از پنجره دیدم که گربه‌ی همسایه‌ی رو‌به‌رویی سرش را در میان سینه‌ی صاحبش مخفی کرده...

خداوندا!

در سراشیب سردِ زندگی،

و آسیب پردردِ افسردگی،

سیبِ سبزِ بزرگی ات را می طلبم؛

توجّه ات را می خواهم...

و خدایی که به شدت کافیست...


ولی انگاری نیست...


که به داد دل دیوانه ی مردم برسد...

دلتنگ خودم هستم .
این جمله ب تنهایی خودش یک دنیا حرف و فلسفه است .

غم هایم
از سرم آب گذشته است
دلم
غرق در درد و غم شده است
ناگهان آسمان ها تاریک شده اند
احساس تنهایی در دلم عمیق شده است
در قلبم،
بارانی از خواب های شکسته است
اما مهم نیست،
غم دنیای شما هم بشود مال دلم

شازده کوچولو گفت: آدم ها کجان؟
آدم تو کویر یه خورده احساس تنهایی می کنه.

مار گفت : پیش آدم ها هم احساس تنهایی می کنی ...

شازده کوچولو
آنتوان دوسنت اگزوپری

عجب دنیاییست
آدمى همیشه یک نفر را کم دارد
که اگر همه دنیا هم کنارش باشند
بدون او احساس تنهایى مى کند
آخ که نمى دانى
بودنش عین بهشت است و
نبودنش
جهنم تر از جهنم️

عجیب است که همه در جهان تو را بشناسند و با این حال بسیار احساس تنهایی کنی.

احساس تنهایی، احساسی است که همگی‌مان از کودکی با آن آشنا هستیم ...
از آن روزی که انگار همه همبازی داشتند غیر ما؛ از آن شبی که در غم تنهایی گذاراندیم، هرچند خیلی دلمان می‌خواست همراه و همدمی داشته باشیم؛ از آن مهمانی که در آن هیچ‌کس را نمی‌شناختیم و...

عجب دنیاییست
آدمى همیشه یک نفر را کم دارد
که اگر همه دنیا هم کنارش باشند
بدون او احساس تنهایى مى کند
آخ که نمى دانى
بودنش عین بهشت است و
نبودنش
جهنم تر از جهنم