متن احساس تنهایی

درد بی درمان من تسکین نمی یابد
مگر با بودنت

تنهایی بزرگت میکنه
اونقدر بزرگ که شاید دیگه هیچوقت تو زندگی هیچکس جا نشی!

اعتیاد تنها سیگار و قلیان و تریاک نیست
پناه بردن به آدمها برای حال دادنت نوعی اعتیاد است
باورکن هوایی میشوی
و چه بسا که تجدید بیاوری
ویا که مردود شوی
و باز پناه به آدم دیگر و تکرار پروسه
دکمه لغو بهترین گزینه است
و پناه خودت بهترین امنیت...

یکی باید باشد، که در این هجوم تنهایی شهر
سخت آغوش تو را سخت در آغوش کشد.

دلم امشب صدای ساز می‌خواهد
نوای نغمه‌ای دمساز می‌خواهد
دلم شاید کمی احساس می‌خواهد
از این دنیا کمی انصاف می‌خواهد

دلم امشب دو بالِ باز می‌خواهد
کمی رقص و کمی پرواز می‌خواهد
شاید قفس را باز می‌خواهد
نسیمی گرمِ اعجاز می‌خواهد

دلم امشب شبی آرام می‌خواهد
نگاهی مهربان، خوش‌نام می‌خواهد...

تنها کافیست که خسته شوی
آن وقت میبینی که تمام مشکلات تو را انتخاب میکنند آن موقع است که باید با کوهی از مشکلات مبارزه کنی

تنها بودن سخت نیست،
تنها ماندن سخت نیست،
اما
تنها شدن سخت است...!

️
من چیزی از تو نمی خواهم
جز یک آغوش
برای نفس کشیدن
یک دوستت دارم
برای نمردن!

هیچ رابطه ای قادر به از میان بردن تنهایی نیست.
هر یک از ما در هستی تنهاییم ،ولی می توانیم در تنهایی یک دیگر شریک شویم
همانطور که عشق درد تنهایی را جبران می کند.

تنهایی در این عالم پخش است
فقط گاهی گیرنده هایمان قطع میشود و متوجه تنهایی نمی شویم

منم و یک دنیا پر از تنهایی پر از دلتنگی.

دیگه نه آدم سَمی ای مونده حذف کنم ، نه موضوعی باقی مونده که رها کنم .
یاد این حرف عباس کیارستمی افتادم :
من مانده ام و من ؛
من از من رنجیده و هیچکس نیست پا در میانی کند !

ندارد هیچ لطفی آشنایی با چنین خلقی
یقیناً آسمان را با زمین بیگانگی بهتر

کیلومترها فاصله دارم
از آرامشی که آرزویش را داشتم.

به آغوش خودم یک تو بدهکارم، همین و بس.

تنهام انقدر تنها که صدای سکوت دل را میشنوم.

گاهی وقتا؛
اونایی که قایم میشن
بیشتر از همه دلشون میخواد یکی پیداشون کنه...

برای باران مینویسم
برای بیابان
برای تو که بودنت مثال نفس
برایم ضروری است
پس بخوان
همچو بیابان که محتاج باران است
منم محتاج تو هستم تو که همچو بارانی
برای تنِ خشکیده من
بیا؛ ببار بر من تر کن خاک وجودم را
شاید که سبز شد این بیابان تن...

بعد از چهار سال هنوز باید حواسم را جمع کنم
گاهى که حواسم پرتِ سکوتِ خانه میشود
یا نگاهم، به عکسى مى افتد و فکرم پى خاطره میرود،
دستهایم به عادتِ بیست و چند ساله
دو فنجان قهوه درست میکنند!
خالى کردن فنجان دوم توى ظرف شویى عذاب آور است.

‌                                                 ‌ ‌‌‌    ‌
تنهاییم را در آغوش گرفته‌ام و لبخندی گنگ بر پهنای صورتم نقش بسته‌ است. زانوان سرما زده‌ام که مانند برگ‌های تاکی بی‌جان به تنه‌ام آویزان شده بودند را در آغوش گرفته‌ام. از پنجره دیدم که گربه‌ی همسایه‌ی رو‌به‌رویی سرش را در میان سینه‌ی صاحبش مخفی کرده...

خداوندا!

در سراشیب سردِ زندگی،

و آسیب پردردِ افسردگی،

سیبِ سبزِ بزرگی ات را می طلبم؛

توجّه ات را می خواهم...

و خدایی که به شدت کافیست...


ولی انگاری نیست...


که به داد دل دیوانه ی مردم برسد...

دلتنگ خودم هستم .
این جمله ب تنهایی خودش یک دنیا حرف و فلسفه است .

غم هایم
از سرم آب گذشته است
دلم
غرق در درد و غم شده است
ناگهان آسمان ها تاریک شده اند
احساس تنهایی در دلم عمیق شده است
در قلبم،
بارانی از خواب های شکسته است
اما مهم نیست،
غم دنیای شما هم بشود مال دلم