متن کویر

مانندِ کویر هستم و بارانم باش

مانندِ پرنده ها غزلخوانم باش

چون پرتو خورشید ،مرا روشن کن

دل گرمیِ آفتاب گردانم باش

سپیده اسدی با تخلص مهربان

کویر
چکیده قطره باران به شانه های کویر
خزیده گوهر غلطان به خانه های کویر

از انحنای بیابان و تپه و در و دشت
تنیده ریشه به ریشه جوانه های کویر

درخت تاغ صبوری نشسته در سر راه
کشیده بر سر و رویش نشانه های کویر

گرفته شاخ و برش...

در کویر،
برکه و رود و جویباری نبود،
ناگزیر، تصویر ماه آزادی،
گاه در چاه چشم های تو می افتاد،
و گاه در حجم یک دانه انگور بر خاک افتاده ...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

کویر می بارد
از چشم هایِ ابریِ من،
زنی با چترِ باز می گذرد
شب،
روسیاه است
- بی فروغِ ستاره و ماه-
شب،
ادامة دیروز تاریک است.

دلم کویر است
و عشق
ابری سِترون و
سخت، بی بارش .

تشنه اند چون کویر !
تنها نگاه توست
که سیراب می کند
این کویر در حسرت باران را
بیا که دل نوشته هایم
چشم هایت را
التماس می کند


مجید رفیع زاد

خاطراتمان را نبش قبر نکن !
ریشه اش را از قلبم کنده ام
دیگر نه با آمدنت بهار می شود
و نه ریشه ی خشکیده سبز
تو از عشق سیرابی و
دلم کویری است تشنه
من به سراب قانعم
دلخوشی سراب را از من نگیر


مجید رفیع زاد

همچون کویر...
خشک و سردم،
و حنجره ام آه می کشد
از حالِ روزگارم

دستانم بوی گل می داد
مرا گرفتند...
به جرم چیدن گل
به کویر تبعیدم کردند
و یک نفر نگفت
شاید گلی کاشته باشد...

نم نم باران

همینکه دست تو را شادمانه می گیرند
هوای عطر گلی نوبرانه می گیرند

تمام شاپرکانی که با تو همراهند
پرنده های مهاجر که دانه می گیرند

به گوشه گوشه باغی تکیده از پائیز
دوباره با قدم تو جوانه می گیرند

کنار خرمن شن های خسته از طوفان...

آدم های این روزگار؛
زندگی هایشان
همانند کویر است.
با روزهایی گرم و
شب هایی سرد و یخبندان.
ترک های بی شمار قلب هایشان
حتی اجازه نمی دهد،
امیدی به آب و آبادانی داشته باشند.
آدم های این زمانه
بیش از اندازه همانند کویرند.
همانقدر سرد،
همانقدر بدون امید
و...

من آشنای کویرم ، تو اهلِ بارانی
چه کرده ام که مرا از خودت نمی دانی

مرا نگاه؛ که چشم از تو برنمی دارم
تو را نگاه؛ که از دیدنم گریزانی

من از غمِ تو غزل می سرایم و آن را
تو عاشقانه به گوشِ رقیب می خوانی

هزار باغ...

هر زمان می بینمت از قبل بهتر می شوم
فکر کن با هر نگاهت شعری از بر می شوم

سنگم و با رود می غلطم به شور دیدنت
هرکجا باشی به سمت تو شناور می شوم

آشنایم با زبان سنگ و باران و علف
شانه هایت را که می بارم...

معشوقِ کِسی نبود ، دخترِ زشت رو
[ ابر از کویر گذشت ، روی دریا بارید ] .


حادیسام درویشی

نیاز مندم به تو،
به تو احتیاج دارم شدید،
مثلِ وابستگیِ ماهی به آب،
مثلِ احتیاجِ آدم به هوا،
مثلِ نیازِ آدم به حوا،
میخواهمت عجیب،
مثلِ نشستنِ اولین برفِ روی زمین،
مثلِ تشنگیِ کویرِخشک و خالی برای باران،
و من اینجا
برای تو
دلتنگم عمیق،
دلتنگ،
مثلِ مادری که...

به دنبال سایه ی درختی
در کویر بودم
سکوت حضورت داد دلم را
دو چندان کرد
در سایه درخت تنها
.

رود می خواست به دریا برسد، راه افتاد
بینشان تا به ابد فاصله انداخت کویر...

مثِ بارون بهاری
روی این کویر خالی
بوی عشق همرات آوردی
واسه یه قلب شکسته
هوای تازه آوردی

ای معلم تو را سپاس :
ای آغاز بی پایان،

ای وجود بی کران ،

تو را سپاس
ای والا مقام ،

ای فراتر از کلام،

تورا سپاس.
ای که همچون باران بر کویر خشک اندیشه ام باریدی
روزت مبارک

گل شوی در باغ عشقم ، باغبانت

می شوم

در کویر داغ و سوزان ، سایبانت

می شوم

خشکید و کویر لوت شد دریامان

امروز بد و از آن بتر فردامان

زین تیره دل دیو سفت مشتی شمر

چون آخرت یزید شد دنیامان

- سفرت به خیر اما ؛
تو و دوستی، خدا را !

چو از این کویر وحشت ،
به سلامتی گذشتی !

به شکوفه‌ها، به باران
برسان سلام ما را…