متن قدیم

قدیما فقط ... یه مال داشتیم ، اما حالا بر اثر پیشرفت های اقتصادی و اجتماعی ، ده ها و بلکه صدها مال داریم : ایران مال ، مگا مال ، چارسو مال و ... مال های دیگر ...

دلم کمی قدیم میخواهد...
کرسی مادربزرگ را ...
آن دیزی هایی که هر ظهر جمعه در مطبخ بی بی خاتون در حال قل قل بود را...
گرمای واقعی در عمق سرمای زمستان را
حتی دلم آن روز هایی را می خواهد که حتی از صبحش هم انگار خدا یک کیسه...

می خواهم
برگردم به قدیم، جایی که زندگی
در قاب عکس های سیاه و سفید
زندانی بود
اما دلخوش
دلم یک جرعه سادگی می خواهد
خمار صداقتم
کجاست تا جرعه ای بنوشم؟

قدیم ترها ...
همیشه علاجی ....
برای هر دردی بود؛
مثل روغن چرخ خیاطی ...
برای ناله های لولای در!
مثل دوا گلی ...
برای زخم های کودکانه ی سرِ زانو!
مثل آغوش مادر بزرگ...
برای باریدنِ تمام بغض های جهان...!
چقدر دست هایمان خالی شده است!

میدانی، قدیم ها همیشه از هر لحاظ خوب بود؛
اینکه حتی وقتی عاشق میشدی، نامه مینوشتی
سرکوچه می ایستادی
تا دلبرت می آمد
نامه را میگذاشتی روی زمین و میرفتی
حتی پشت سرت را نگاه نمیکردی که ببینی، نامه را برمیدارد یا نه!
وقتی جوابی نمیخواندی
و جوابی نمیگرفتی
باخودت...

بیا برگردیم به قدیم ترها
نه آنقدر دور که توی قحطیِ زمانِ احمدشاه بیوفتیم
نه آنقدر نزدیک که سیاهچاله یِ دیوارهایِ مجازی عشقمان راقورت بدهد....
حوالیِ دهه یِ شصت یا پنجاه....
تویِ یک شبِ"برف تا کمر باریده"
دست به دستمان بدهندُ برویم پیِ زندگیمان....
راستش"دوستت دارم"هایِ با قابلیت ویرایشِ این...