متن لاکچری

تو را دیدن ، سرآغاز اسیری ست
تمنّایت چه راه ناگزیری ست...

بقدری ریخته ، نور از ، دو چشمت
که گویی ، کهکشان راه شیری ست


بهزاد غدیری

ویرانه نه آن است که جمشید بنا کرد
ویرانه نه آن است که فرهاد فرو ریخت

ویرانه دل ماست که با هر نگه دوست
صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت

بهزادغدیری ، شاعر کاشانی

دلتنگ تو هستم که دلم کردہ هوایت
شک نیست، مرا می کشد این درد نهایت

تا چند لب پنجرہ ها کز کنم از غم
با پنجرہ ها از تو کنم حرف و حکایت

هی با خود و با این دل تنگم بزنم حرف
خالی شود از غصه به دل یکسرہ...

عشق باید که تو را تا ته دنیا ببرد
از دل غم  گذرد  تا دل  شیدا  ببرد

هرسحرگاه به دنبال دعا باش که عشق
سرخی جام غروبش به تماشا  ببرد

از لب لعل لبش باز عسل نوشد شعر
با نگاهی دل آشفته  به یغما  ببرد

ماه را دست بگیرد ببرد...

من دلم هرگز نمی آید که دلگیرت کنم
یا که با خودخواهی ام از زندگی سیرت کنم

هی نمک می ریختم با بیت بیت هر غزل
تا که با شعر خودم شاید نمک گیرت کنم

خواب خوب هرشبم بودی گمان کردم که تو
مال من هستی اگر هرجور تعبیرت کنم...

هم مهربونه، هم جذاب. هم حد و حریم خودشو میدونه هم چشمای قشنگی داره. به وقتش شوخی میکنه به وقتش جدیه و بلده چطوری کاریزماتیک رفتار کنه...من از کسی اسم نبردم، ولی اسمش اومد تو ذهنت...

بهزاد غدیری

در روزهای نبودنت، بودنت را مرور می کنم
روزهایی که خنده هایت آرامش جانم بود
و صدای نفس هایت دلیل نفس کشیدنم…
تو رفتی و زندگی با تو رفت...
عشق با تو رفت...
شادی با تو رفت...
تو رفتی و همه چیزهای خوب را با خودت بردی تا من بمانم....

حسرتی هست فقط بر دلِ من تکراری

کاش گرمای لبت بر لبِ من بگذاری


همه خفتند ولۍچشمِ من از اشک پُر است

سهمِ من از تو شده گریه و شب بیداری...


بهزاد غدیری ، شاعر کاشانی

‏لاکچری ترین چیزی که یه مَرد داره
‏خونه و ماشینش نیست...
‏ادب و مِتانتشه...!

کرونا با جوونا کاری نداره!
مراقب شوگرددی هاتون باشین،خدای نکرده
چیزیشون بشه دیگه نمی تونین لاکچری زندگی کنید!

من یه بهمنی ام ؛
کسی که بهم بدی کرده باشه رو یادم نمیره
لاکچری ترین آدم دنیایی اگه با ما دوستی

جمعه
روز خوبیست
همه چی تعطیل
می‌توان
تا لنگ ظهر خوابید.
مزاحم اموات شد
پشت هم فاتحه خواند
بی انکه کسی حسادت کند
و ثواب کرد
برای ذخیره اخرت.
جمعه
روز خوبیست
می‌توان انواع پزها را امتحان کرد
به همه چی خندید
بفکر بال مرغ بود
به ذغال و نوشابه...