ابتدای صبح هایم را آفتاب باش در چشم های نیمه بازم برقص و بیدارم کن تو همان اتفاق نارسی هستی که به نفس هایت دچار باید بود تو همان روشنی دل و قلبی... معجزه زندگیم باش برای اینکه ایمانم کامل شود تا من مومن ضریح عشق تو شوم ای دلبر...
قصدِ رفتن داشتی، گفتم در آغوشم بکش قبلِ مردن می خرد مؤمن کفن را زودتر...
کسی که تمام عمرش را خواب باشد دیگر چه فرقی می کند آفتاب کجای آسمان باشد یا فردا چند شنبه است... وچه جادویست که، آدم یکی را داشته باشد گوشه ی روشن خیالش خواب از چشمهایش ببرد یکی که وقتی راه میرود انگار یک ابر توی آسمان حرکت میکند یکی...
در رسالات مراجع خوانده ام احکام را حکم چشمانی که مومن را به کفر انداخت کو؟
به بیرحمیّ یار دلستان خویش میسازم... استرابادی
روسری را پیش من بالا و پایین کم ببر آنقَدَر ها هم که می گویند مومن نیستم
می شود پیشانی ات بوسید و از لب ها گذشت ؟؟ مومن از قم بگذرد تا جمکران هم می رود ...
