متن پناهنده

پناهنده بودن یک هویت نیست
یک تجربه است

پناهنده میشوم
به سرزمین آغوشت
امانم بده!
در گوشه ای دنج
از چهار خانه های پیراهنت :)

روزی خواهد آمد
صبح یکی از همین روزهای باقی مانده
جاده ی رو به غروب را
قدم خواهم زد
.
با شتابِ بال پروانه
و نرم آهنکِ صدای پایِ حلزونِی کوچک
که به جای صدفش
صندوقچه ای بر گُرده اش آویخته
با مُهر یادگاری هایِ خَراشانیده

همه جایش تو به...

.
آمدی و رفتی...
مثل سنگی که به برکه افتاد
و به هم ریخت سکوت شب را.... .

من اگر ماندم و دلخوش به نگاهت بودم
راز چشمان تو را فهمیدم
که به هر کس افتاد
دل و دینش همه به یغما رفت....
.
من به زیبایی مهتاب قسم خوردم...

من پناهنده ام
به مرزهای تنت ...

بگو چه کنم
با این همه پناهنده
که در من غرق شده اند؟