یکشنبه , ۹ مهر ۱۴۰۲
کلام نمی تواندهر چیز را بیان کندبه زبانی می گویم دوستت دارمکه همه جهان آن را می فهمد:..می بوسمت... جلال پراذران...
به نگاهی به کلامی و گهی با بوسهتو چه آسان بلدی دل ببری هر لحظه...
هر روز دوست داشتنت رابروز رسانی می کنمگاهی با کلامگاهی با نگاهگاهی با بوسه...
من از عشق نمینویسمفقط از تو مینویسمو عشق خود از کلامم زاده می‌شود ......
ای معلم تو را سپاس :ای آغاز بی پایان،ای وجود بی کران ،تو را سپاسای والا مقام ،ای فراتر از کلام،تورا سپاس.ای که همچون باران بر کویر خشک اندیشه ام باریدیروزت مبارک...
به سنت عشق گرد هم می آئیمآنجا که دوست داشتن تنها کلام زندگیست...
