متن کوتاه علیرضا آذر

پیش چشم همه از خویش یلی ساخته‌ام
پیش چشمان تو اما سپر انداخته‌ام

بی تو تقویم پر از جمعه بی حوصله هاست
و جهان مادر آبستن خط فاصله هاست

تو نباشی من از آینده ی خود پیرترم
از خر زخمیِ ابلیس زمین گیر ترم

خنده های نمکینت،تب دریاچه ی قم
بغض هایت رقمی سردتر از قرنِ اتم

چمدان دست تو و ترس به چشمان من است
این غم انگیزترین حالت غمگین شدن است...

زندگی یک چمدان است که می آوریش
بار و بندیل سبک می کنی و می بریش
خودکشی،مرگ قشنگی که به آن دل بستم
دسته کم هر دو سه شب سیر به فکرش هستم...

من که خود
زاده ی سرمایِ شبِ دی ماهم !
بی تو با سردیِ بی رحمِ زمستان
چه کُنم؟!

سنی ندارد عاشقی کردن
فرقی ندارد کودکی ، پیری
هروقت زانو را بغل کردی
یعنی تو هم با عشق درگیری

من

شاهدِ نابودىِ دنیاى منم

باید بروم

دست به کارى بزنم ...

تلخی بی کسی ام
قهوه ی مر غوبم کرد