متن کوتاه مهین رضوانی فرد

خسته ام
مثل ظهر
در میانه مرداد
مثل دل بریدن و رفتن
مثل هر چه بادا باد..

تو. اردیبهشت منی
حالا هی بگو
عزیزم
میان زمستانیم...!

دلتنگ اردیبهشت آغوش توام

مرا غلیظ
دوست بدار..
شبیه سایه پشت
پلک هایت...

خورشید
چشم های توست..
منظومه را
اشتباه چیده اند...

چه خوب
که میان اینهمه
دلتنگی و دل آشوبی
تو هستی
که هنوز
خوب می خندی!

قسم به عشق
که هیچ به دل نشسته ای
ز دل
نخواهد رفت.....!

صدف
یک شبی...
دل ز دریا برید...
چون از برکه ای...
دوستت دارم
شنید..