پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
در دوره های بحرانی دو چیز همیشه انسان را خیلی خوب نجات داده یکی هنر ، یکی طنز...
با بال شکسته پر کشیدن هنر است...
شاد بودن هنر است ، شاد کردن هنری والاتر...
هرکه در عشق سر از قله برآرَد هنر است! همه تا دامنه ی کوه تحمل دارند... ...
هنر را در آغوش بگیریقینا بهترین دوستت خواهد شد...
چقدر جهان می تواند زیبا باشد ، اگر در آن فقط هنر و لذت و عشق وجود داشت ......
ننه : فقط یک هنر را باید یاد بگیری و آن هم تحمل است ، تحمل !مریم : تحملِ چی ننه ؟ ننه : نگران آن نباش ؛موضوع کم نمی‌آوری !...
شاید یک روز...به ندیدنت...به نشنیدن صدایتو به جای خالیت عادت کنماما فراموش کردنتهنری ست که اصلا ندارم...
ما را هنر چشم توعاشق بنمود.....
هر که در عشقسر از قله بر آرد هنر استهمه تا دامنه کوه تحمل دارند...
فقط یک هنر را باید یاد بگیریو آن هم تحمل است / تحمل-تحمل چی؟نگران آن نباش/ موضوع کم نمی آوری......
