متن بی قراری

مگر خیال چشم تو.


مجال خواب میدهد.؟

دلم بهونه گیر شده...

میان این شهر شلوغ...

فقط تو را خواهد و بس...

با یه چشمک میبری، دین و ایمان مرا....


انتظارت چیست، مرا باز مسلمان دانی...

عجب بی تو پریشان است حالم...



پریشانتر از ان زلف پریشانت...

بیقراریم را با قرار تو در کنارم درمان کنم .
آشفتگی ام را با آرامی تو در کنارم مرهم کنم.
دلدادگی را با دل سپردن به تو دل آرام کنم.
چگونه انتظار کشم، زمان این انتظار به پایان آید .
بار الها! تاب تحمل این جدایی تا به کی؟!
۱۴۰۳/۱۱/۲۱

دلتنگم و جز روی خوشت در نظرم نیست،

در گیتی و افلاک به جز تو قمرم نیست،

با عشق تو شب را به سحرگاه رسانم،

بی لذت دیدار تو شب را سحرم نیست،

تَهِ دالانِ بی قراری ها
واژه سمتِ جناس خَم می‌شد
در سراشیبِ باورِ بی مغز
از لباسِ مداد کَم می شد

در دل شب، ماه تابان در سفر دارد مرا
شوق دیدار تو چون موجی ز سر دارد مرا

چون نسیم صبحگاهی در چمن بی‌تاب و مست
هر گلی در باغ جانم بال و پر دارد مرا

آتشم، چون آفتاب از بام گردون بی‌قرار
تنگنای آسمان بی‌بال و پر دارد مرا...

چشمم به راهِ تو، دلم پُر اضطراب است
این لحظه های دوریت حالم خراب است
ای کاش برگردی بیایی جان بگیرم
بی تو جهانم تا ابد در التهاب است
ساعت به ساعت میشمارم روزها را
بختم ولی انگار که همواره خواب است

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

می شود دریا شوی ، ماهی شوم من جان بگیرم ؟
یا که من دریا شوم ساحل شوی ، پیشم بمانی؟
می شود گاهی نگاهت به من بیمار افتد ؟
درد را تسکین دهی دل را بیابی؟
یا که نه ، من را بفهمی !
تلخی حالم که نه ،...

میخواستم اسیرِ دنیایے باشم
ڪہ توآن رابرایم ساختہ باشی
بہ دور از تمامِ آدمهایِ مزاحم
تنهامن باشم وتو
وآسمانے ڪہ ماہ شبهایش باشی
وحالا زندانیِ جهانے شدہ ام،
ڪہ بہ جز تو
شب هست
آسمان هست
اما ماهے نیست.
اینجا تادلت بخواهد دلتنگی و بے قراری
جهانم را جهنم ڪردہ...

بار دیگر دل به یادت بی قراری می کند
نیستی با خاطراتت دل سواری می کند

بی تو هر شب کوچه ها را تا سحر طی میکند
جای پاهای تو را نقطه گذاری میکند

بی قراری اوجِ اوجِ عاشقی ست
هر دو مشتِ عاشقِ مغرور را؛
چَشمانِ او وا می کند!
شیما رحمانی

باز امشب دل به یادت بی قراری می کند
جای تو غم ها درونم دل سواری می کند

دل خیال روی تو لحظه به لحظه می کند
عقل از این خطا احساس خواری می کند

باز امشب دل به یادت بی قراری می کند
جای دل غم در درونم دل سواری می کند

دل خیال روی تو لحظه به لحظه می کند
گر چه عقل از این خطا احساس خواری می کند

کودک دل میتپد با خواهشی از هر طپش
تا ساعت دیدار تو لحظه...

از شکایت هم دلم شاکی شده
بس که گفتم بس که تاثیری نکرد
بس دعا کردم برای حاجتی
خسته از این گفتگوی بی ثمر
تکیه بر خود کردم و برخاستم
این چنین کردم توکل بر خودم
زین توکل بیش از اینها یافتم
ز آن توکل هر چه داشتم باختم

مازیار...

ترس می گوید نرو

آنجا کبابت می کنند

میل اما بی قراری می کند


مازیار اعرابی

نشسته بی قراری در دلِ من!
هوای انتظاری در دلِ من!
تمامِ من، از احساسِ تو شد شاد؛
تمامِ توست جاری در دلِ من!
زهرا حکیمی بافقی،
کتاب دل گویه های بانوی احساس.

تقصیر چشمان تو شد این بی قراری

این اتفاق ای کاش هرگز رخ نمی داد


هادی نجاری

بگذار بنگرم رویای داشتنت را ..
بگذار بگذرد این روزهای بی قراری .

چشم هایم عقربه است
و ضربان قلبم ثانیه شمار
روزهایم ساعتی است که بدون حضورت
هرگز میزان نیست
وقتی سهم من از تو انتظار باشد
تمام ساعت های شهر
بدون عقربه اند
بیا که ساعت قرار
بی قرار حضور توست


مجید رفیع زاد

دلتنگ که می شوم
خیالت
پرواز می کند
تا آسمان بی قراری

بادصبا
چامک

چهارشنبه وقتی غمگین می شود که هنوز تلخی چهار تا شنبه که در نبودنش گذشته را هضم نکرده ای
باید برای رسیدن بی قراری پنجشنبه ها
و چشیدن حس مبهم جمعه
نداشتنش را بر تن کنی...

ارس آرامی

ماه
قرص بی قراری آسمان
« شبی یکعدد »