متن دلنوشته عاشقانه غمگین

میخواستم اسیرِ دنیایے باشم
ڪہ توآن رابرایم ساختہ باشی
بہ دور از تمامِ آدمهایِ مزاحم
تنهامن باشم وتو
وآسمانے ڪہ ماہ شبهایش باشی
وحالا زندانیِ جهانے شدہ ام،
ڪہ بہ جز تو
شب هست
آسمان هست
اما ماهے نیست.
اینجا تادلت بخواهد دلتنگی و بے قراری
جهانم را جهنم ڪردہ...

چی از این غم انگیزتر...
لابلای واژه ی شعرها تو را بخوانم...
قافیه بسازم از خاطرات
در کافه های بارانی شهر...
شجریان شوم برای صدایت...
و به تصویر بکشانم همانند فرشچیان جادوی چشمانت را و
همچون شاملو با هر واژه دلبری ات را به جان بخرم
اما تو
در گوش...

ساعت پنج صبح است
و راه هنوز بر من مانده
اتوبان پر از ماشین هایست
ڪه در حال سبقت ساڪن شده اند
برف می بارد
و خیابان سنگین
سنگین از حجم ماشین هایی ڪه هوا را
لمس ڪرده اند.
ساعت به وقت دیروز
خواب در تختخواب را یادآوری می ڪند...

من تو را زندگی می کنم
من تو را می اندیشم؛
همان لحظه که بند کفش هایم را می بندم تا روزم را شروع کنم؛ به این امید که هرچه زودتر به شب ختم شود.
یا وقتی که ظرف های تلنبار شده را می شورم و حواسم به آبی که...

میدونی تلخ ترین درد چیه ...؟


...تو بخوای


... اونم بخواد



اما دنیا نخواد...

آخ که اگر مونده بودی
اگر همه چیز مثلِ قبل از رفتنت پیش می رفت
من دیگه از خدا چیزی نمی خواستم...
اون موقع دیگه،
خوشبخت ترین دخترِ دنیا بودم...
اما چه کنم که عمرِ خوشحالیِ من
کوتاه بود...