خورشید جاودانه ی من! ای بهار من!
ای آخرین پیامبر روزگار من!
ای چشم های شاعر و گرمت شروعِ رود
بخشیده ایی ترانه به شب های تار من
دست مرا بگیر که خوشبو شود جهان
روییده از حضور تو تا برگ و بار من
لبخندم از ترنم عشق تو جان گرفت
زیبا شدم! رسیده به پرواز کار من
سر رفت از جنون و تبی سبز، آینه
انگار شد خدای تو هم بی قرار من
خانم شعرهای من ای آخرین امید!
من زنده ام به این که تو باشی کنار من
ممنونم از تویی که مرا مرد دیده ایی
ای عشق پاک و تا به ابد پایدار من!
«سیامک عشقعلی»
🔹از کتابِ: من وارثِ اندوهِ پایین شهر هستم
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
