دوری و تهران بی تو با من جنگ دارد
در کوچه هایش با هوایت غرق دردم
این روزها حالی نپرس از من که بدجور
این شهر را یک شعر سرخ از غصه کردم
بعد از تو حسرت شد برایم مهربانی
اینجا تمام مردمش قهرند با هم
از ازدحام پوچشان پیداست غربت
حس می کنم اینجا فقط تنهاست آدم!
دور از منی... دور از منی که عاشقانه
گاهی کنارت در خیالم می نشینم
هرجای این دنیا که باشی باتو هستم
هرچند با این فکر هم غمگین ترینم!
از شهرری رد می شوم با یادت هرروز
میدان آزادی و یک آواز بی تو...
بدجور کم دارد تو را آغوش سردم
تفسیر پایان است هر آغاز بی تو
خالی ست جایت در تمام شهر انگار
دلتنگ یک لبخند معصوم تو هستم
رد می شوی از خواب هایم گاه و بی گاه
دیوانگی هایم چه کاری داده دستم!
لعنت به این تهران بی من! بی تو! بی ما!
در شعرهایم مانده یک جای کبودی
هرجا که حس کردم نشانی از تو دارد
رفتم ولی با گریه می دیدم نبودی...
◾شاعر: سیامک عشقعلی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
