دست من گیر که این غمزده تنها شده است
عاشقم باش که دل خانه ی غم ها شده است

دل و دین باخته ام من به تمنای لبت
نظری کن که دلم عاشق و رسوا شده است

شب تنهایی ما را که نباشد سحری
لااقل شمع شبی باش که یلدا شده است

به تبسم بگشا غنچه ی لب را و بخوان
که گل از دیدن روی تو شکوفا شده است

ماه من هم نفسم باش که بی نور رخت
خانه ام تارترین خانه ی دنیا شده است

چشم بُگشا و ببین در غم عشقت ای جان
بغضِ بی رحم، گلوگیرِ دلِ ما شده است

اعظم کلیابی بانوی کاشانی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
بانوی کاشانی اعظم کلیابی