سالها رفته ای اما،چشم من درپی توست
نی نی چشم من اِنگار، پِی گهواره توست
من شکارِ ،چَشم آهوی تو بودم معشوق
قلب بی طاقتم هرروز، دَرپی خانه ی توست
من زِ دَرد غَم هِجران تو آلوده و مست
قلب آتش زَده ی من، پِی میخانه ی توست
مُردم و زنده شدم ،باز از این عشق نَهان
عاشقت باز هنوزم ، مَرد دیوانه ی توست
من و دِلواپَسیت، رَج زده ایم فَرش فِراق
ریسه ازدِل زده ایم ،رَنگ غَمَش شانه ی توست
سَخت و جانکاه گُذشت، لحظه های اَلَکی
گریه ی چَشم من اینک، سیل بارانی توست
سال کُفرانه چه میخواست،ازاین عُمر گران
رنگ موهای سِپیدم ، غَم شُکرانه ی توست
قفل و زنجیر کَفافِ ، دِل غَم دیده نداد
غمِ آلام دل ما ، شهد جانانه ی توست
تا به نام تو رسیدم ، قَلمَم جوهر داد
عَطش شعر من از ،کوچ غریبانه ی توست
برو هرجا که دِلت خواست، هَرکه رادوست بِدار
شمع روشن گه من ،صورت ماهانه ی توست
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
دلنوشته هایی دلی بدون هیچ مخاطب خاص