سالها رفته ای اما،چشم من درپی توست نی نی چشم من اِنگار، پِی گهواره توست من شکارِ ،چَشم آهوی تو بودم معشوق قلب بی طاقتم هرروز، دَرپی خانه ی توست من زِ دَرد غَم هِجران تو آلوده و مست قلب آتش زَده ی من، پِی میخانه ی توست مُردم و...
گفت چه ویران گشته ای .. خنده مستانه ای سر دادم... گفتم :اگر صاحب خانه در خانه نباشد آن خانه با خاک یکسان می شود.. آباد بودم ویرانم کردی.. این مطلب یکی از اصل های مهم زندگی.. نویسنده المیرا پناهی درین کبود
از دست عشق تو ساقیا مستم بگریزم از غصه ها و بیا پیوستم در دلم آتشی جان بسوزاند فراموشی نیست که غم هجران بسوزاند آخر من هم مرغ شدم، بند پروازم گسست به دنیایی بی جواب و بی دست و پاست غصه ها و دردها همراهم هستند فراموشی نمی آید...
آغوش های تشنه ی آغوش و لک زده یک آسمان بغل که ز حسرت کپک زده از سوته سینه ای که غرییانه اش قضا با رنج حسرت و غم هجران محک زده دردی ست در دلم که مداوا نمی شود
