خستگی، هرچه قدر هم تقلا کند نمی تواند چشم هایم را کم سو کند و پاهایم را بلرزاند و دستانم را ناتوان و زانوهایم را خم کند! آری، من اینچنینم! من آبم، رودم! که یکسره می روم... شعر: دلسوز صابر ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی
این متن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.