پاییز جادوگرست
می دمد سحرش را
بر شاخه های خسته
که به رنگ سرخ و زرد می رقصند
مثل شعله هایی که
از میان خاکستر می خیزند
آری
او با دستان نامرئی اش
آهسته درختان را عریان می کند
تا در خواب سردی فرو روند
و رؤیای بهار را در قلب یخ زده شان ببینند
او می داند چگونه رنگ ها را به آسمان بپاشد
چگونه خاطرات تابستان را به نسیمی ملایم بسپارد
و دل ها را با غمی شیرین آشنا کند
آه!...
پاییز جادوگر...
هر بار می آید
دل را به رؤیا وامی دارد...
فیروزه سمیعی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
