به آرزوم رسیدم، رو سنم، صدای تشویقها بلنده… اما دلم ساکته. چون تو، مخاطب همیشگی نوشتههام، نیستی. چشمایی که با عشق نگاهم میکرد، جاش خالیه… و من، وسط این همه صدا، دلتنگترین آدم دنیام(:
این متن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.