به غم کربلا و خون شهیدان...

به غم کربلا و خونِ شهیدان تا به حال
سیه‌پوشیم داغ دیده ورنجان
سحرگه نامِ تو، «یا ثارَالله» بر لب
شیند حق چو نوری در دلِ اهل‌ ایمان
تشنه‌ حق ز آن عطش‌ راه شهید
که آشناتر از او با غمِ راهِ یقین
زمین و آسمان خون گریه کردند از غمت
که افلاک از غمَت شبها با ما هم‌نشین
تو قرآنِ مجسّمی، حسینا، بر زمین
به پیکر خون‌چکانت سجده هفت سین
به هر محراب دل، نام تو ذکر سحر است
که با تو زنده شد، دینِ نبی، آیین دین
را هم توگم کرد اگر حر درآخردلِ حق یافت
که در راهت بمانَد هرکه دارد شرم و دین
مهر گم گشت در صحرای اشکِ زینبین
دلِ خورشید لرزید از طلوع صدای یقین
علی اصغرت معنای "بِأَیِّ ذَنبٍ" درطفلیست
که گریان ماند تا محشر، دلِ قلب رباب دین
حسین ای سرور آزادگان، خورشید خون
تویی تنها چراغِ راهِ حق در غزه ززمین
تو رفتی، لیک پرچمت مانابه محشر
قسم بر زخم‌هایت، هنوز راهیست به فلسطین
خدایا، بر غمِ عشّاقِ خونین‌دل نظر کن
به حقِ اشکِ زینب، حق را زفلسطین ابد کن
به پایِ نعلِ مرکب‌ها، کودکی در خون تپیده‌ست
حق را به دستِ این شهیدان مُعتبر کن
که ما بی‌کربلا، حیرانِ ظلمیم و خاموش
دعای مادرت زهرا را بدرقه این سفر کن