ما در پی دانه ساکن دام...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
امتیاز دهید
0 امتیاز از 0 رای
ما در پی دانه ساکن دام شدیم
از جور زمانه اینچنین رام شدیم
وقتی که امید پر کشید از بر ما
نومیدو زبان بسته و آرام شدیم
با آنکه بروی بام منزلگه ماست
محروم ز هر گوشه ی این بام شدیم
آزار نکردیم که تاوان بدهیم
قربانی زخم های ایام شدیم
اعظم کلیابی بانوی کاشانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
تفسیر با هوش مصنوعی
این شعر، حکایت انسان‌هاییست که امیدشان از دست رفته و تسلیم سرنوشت شده‌اند. آن‌ها بی‌گناه آسیب دیده‌اند و با وجود محل زندگی مناسب، از نعمت‌ها و آرامش محروم مانده‌اند. زخم زمانه آنان را مغلوب کرده و به سکوت و ناامیدی سوق داده است.