اسرافیل ِبُق

الو!... محشر به خیر "حاجی اسرافیل"!
داَنم بی مانده چیناَ تمریناَدَری !
ولی تی بُق ِ دورون، گیلانِ گومگومه، گومه
اگه خوایی قیامت ِ موقع، اَ کوگاَ آدمان -
تی بُقِ جاَ زوتِّر بیمیرید وُ زنداَ بید -
"فریدون پوررضا"مَراَ دَس بَرار بُبو!
گیلانِن، اَپچ ِ صدایاناَ، محل ننید
هرتَه گیلِ محله رِه اِیجور بُق واَ زِئن
کو بُق، دشت ِبُق، شهرانِ چاله چوله بُق
وارش ِتراخ تروخِ کَشه، قاطی پاطی بُق
تومام ِبوقانِ آهنگم"پوررضا" شینه
هر کی بَگَه اَتو نیه، خو فیلّی یاَ خورِه
"داوود"وُ"شجریان"وُ"باربد"اَ ، اون (گوشه) فاداَ
"هابیلِ"زمانه تعزیه خوانان، اونی شاگرد بید
"حوّا" گارَه سر، اون لالایی بخواد هَچینه مَگه!؟
هه...

برگردان به فارسی:

الو!... محشر به خیر "حاج اسرافیل"!/می دانم بدونِ رفعِ خستگی داری تمرین می کنی!/ ولی، درونِ صورِ تو، زمزمه ی گیلان، گم است/ اگر می خواهی هنگام ِ قیامت، مردمِ این آبادی/ با بوق ات، زودتر بمیرند و زنده شوند-/ با "فریدون پوررضا" دوست شو!/ گیلانی ها به صدای ناهنجار، اعتنا نمی کنند/ برای هر محله، از گیلان، باید یک نوع بوق زد/ بوقِ کوه، بوقِ دشت، بوقِ چاله چوله های شهر/ در آغوش ِ صدای شکننده ی باران، بوقِ قروقاطی/ آهنگ ِ تمام ِ بوق ها هم، ساخته ی پوررضاست/ هرکس بگوید این طور نیست؛ آب ِدهان اش را می خورد/ به "داوود" و "شجریان" و "باربد"، او (گوشه ی آواز) داده است/ تعزیه خوان های زمانِ "هابیل"، شاگردِ او بودند/ بر سرِ گهواره ی"حوّا"، او لالایی خواند/ مفت است مگر!؟/ هه...
ZibaMatn.IR