گاه باید خشن بود
گاه آدم باید به خود سیلی بزند ، تا بیدار شود از خوابِ خوش خیالی...
گاه باید بی رحم بود و پای کوبید بر هر آنچه نمی توان دید و داشت .
گاه آدمیزاد باید خود را شکنجه دهد ، بپیچاند در پستوی غضه ، تا صیقل ببیند روح سرکشش .
گاه به قول فروغ باید انگشت هارا در باغچه دل کاشت و به انتظار سبز شدنش نشست .
گاه باید چشم هارا شست نه با آب ، که با اشک دیده ، با خون دل ، شاید بتوان جور دیگری دید...
گاه باید دیوانگی کرد و گاه باید حسرت هارا دسته کرد و در طاقچه بالای زندگی نهاد .
گاه باید به فنجانی چای ، در بالکنی کوچک دلخوش بود .
گاه باید صدای ترنم قطره های باران را در حیاط خالی دل ، در خیال خود تجسم کرد...
آری ، گاه باید زندگی کرد...
ZibaMatn.IR