توی "تاریکخونه" ی ذهنم
چهره ی تو دوباره ظاهر شد
زود فهمید این فقط عکسه
از خدا دل برید و کافِر شد

نیستی، خونه شکل یک قبره
قبری اندازه ی دو تا قالی
زده از تار و پودشون بیرون
استخونهای نعش خوشحالی

پای هر پنجره یه جای دنج
واسه ی دسته ی کلاغا هست
دود سیگارهای فکرِ به تو
داخل شیشه ی چراغا هست

عکس آیینه ای که پا خورده
ته فنجون قهوه افتاده
یعنی هر کی که عاشقت باشه
به شکستن شدید معتاده

منطقم می گه برنمی گردی
می گه بنداز دور حسّت رو
هیچ کس نیست که جواب بده
قطع کن سیم "خط ثابت" رو

کار دسمال کاغذی نیستش
چشممو خشک می کنه حوله
گفته بودش نمی ره تو فکرت
ذهن من خیلی خیلی بد قوله
ZibaMatn.IR