بهار سبزترین چشم های دنیا بود برای خانه تکانی همیشه تنها بود به قدر نصف زمین قامت بلندی داشت ولی درون اتاقم برای او جا بود به شکل های زیادی اگر چه می آمد به وقت غنچه شکفتن زیاد زیبا بود که بعد ...لحظه ی تحویل سال نو می شد...
شب یلدای من بلندتره چون که هستش دوباره یک نفره مثل شب های قبلیِ یلدا باز امسال چشم من به دره "توی روحت که اینقَدَر تو بدی" جفت گوشای سرنوشت کره مرد تو، مرد دوست داشتنیت چند یلداست از تو بی خبره؟ واقعاً چشم من به در خشکید واقعاً مرده...
از چشم تو زیباتره دنیا گمونم از دید تو دنیاتره دنیا گمونم با تو تفاوت داره هر جایی که می رم خیلی تفاوت داره تنهایی که می رم دستاتو می گیرم تو دستم زنده می شم یه مُرده ام پیش تو هستم زنده می شم لب های من لب هاتو...
حوصله اش سر رفته، سعی می کند جدول ناتمام کلمات متقاطع را پر کند، خیلی زود بی خیال می شود، صندلی اش را توی بالکن می گذارد و به ماشین ها و مردمی که توی خیابانند نگاه می کند از این کار هم خسته می شود، سعی می کند رادیوی...
اسب های سفید بالدار از مسافر پُرند پیاده بیایم دو تناسخ آنورتری و خورشید را با عصا قِل می دهی این جهان به هم نرسیم آن جهان قطعاً نمی رسیم "رسیدن" فعلی ست که صرف نشده حداقل با "از راه" بگذار لباس عروسی که تنت است تنت بماند حتی در...
این عشق از این راه فقط خواهد شد از هر روشی جز این غلط خواهد شد از من متنفر شو من از تو...آنوقت منفی در منفی مثبت خواهد شد
توی شب های سرد هر پاییز دلقکی گریه می کند یکریز رفتن از خانه یادشان رفته کت و شلوار روی رخت آویز باید این بار انتخاب کند زود از بین چیزها یک چیز درد خود را چه خوب می داند که به خود مرگ می کند تجویز تاج و تختی...
پهنم چهار گوشه ی جهان دست هر کسی را می گیرم شاخه ی درخت می شود و هر لبی که می بوسم شکاف بین دو کوه تنهایی سرنوشت من است خدا از بالای نردبان دورتر به نظر می رسد و زمین هاله ای از موریانه برای تشییع دور از احتمال...
پس سیاه می پوشی سال نو که می آید با کسی نمی جوشی سال نو که می آید پارکِ محل خوابت روی دستت اسبابت باز خانه به دوشی سال نو که می آید پس هنوز خوابی و لاک پشت ها رفتند پس هنوز خرگوشی سال نو که می آید سال...
سال جدیده زندگی مثل قدیمه چه بی پدر مادر شده دنیا، یتیمه شاید بهشتی هست پشت پیچ و خم ها راه ورودِ به جهنّم مستقیمه رو صورت خورشید خانم مثل پارسال یه لایه ی یخ هست که خیلی ضخیمه پوسیدن و لک هستن و زردی گرفتن هر هفت سین سفره...
پاییز پاییزه دیگه هیچی برگه که می ریزه دیگه هیچی رفتن به آلاچیق تو باغه چاییِ رو میزه دیگه هیچی گرماش قدر شعله ی کبریت سرماش ناچیزه دیگه هیچی گم میشه توی مه یه جورایی وقتی سحرخیزه، دیگه هیچی که قطره های روز بارونیش یا غوله یا ریزه دیگه هیچی...
عاشق شده ام دوباره خیلی ساده به زندگی ام عشق تو معنا داده زیبایی چشمان تو گیرم انداخت مثل مگسی که در عسل افتاده
با باد رفتم داخل پیراهن تو آرام چرخیدم سپس دور تن تو از چاک سینه آمدم تا روی چانه آنوقت شد کارم فقط بوسیدن تو آیینه ی چشمت نشانم داد روشن خیلی منِ من فرق دارد با منِ تو از تن در آوردم به تن چیزی اگر بود اصلاً چرا...
میان بازنده دنیا بعضی از ما مث آبی پوشای شهر تهرون تو خون عده ای هم برد هستش شبیه قرمزای توی میدون می ره بالای دستا جامِ امسال شبیه سال قبل و جام قبلی نمی گنجیم توی پوست خود دقیقاً بیشتر از هنگام قبلی گلای خورده خیلی باشه چند تا...
وقتی که نیستی سخت ترین کار جهانه یادآوریِ خاطرات تلخ و شیرین زیر پیامایی که می فرستی می ذارم استیکرای گریه و مبهوت و غمگین دست و دلم به هیچ کاری که نمی ره بی تو نمی دونم که اصلاً چند چندم هر وقت چیز خنده داری پیش میاد جا...
بخت سیاهم گوشه ای توی کمینه بخت سیاهم کاشکی من رو نبینه اوضام کلاً تیره و تاره چه جورش خوشبختی مثل یه جنازه رو زمینه حالم رو بدتر کرده از روزای قبلی فکری که مثل مار توی آستینه حتی نمی خوادش خدا خوش بودنم رو هر حرکتم انگار زیر ذرّه...
توی "تاریکخونه" ی ذهنم چهره ی تو دوباره ظاهر شد زود فهمید این فقط عکسه از خدا دل برید و کافِر شد نیستی، خونه شکل یک قبره قبری اندازه ی دو تا قالی زده از تار و پودشون بیرون استخونهای نعش خوشحالی پای هر پنجره یه جای دنج واسه ی...
