آه از نزدیک تر نظاره کن
انگشتان بی قرار من که قرار بود
دستان تو را ببوسند
از تمام پل های مخروب این دنیای سراپا خطا
بپرند
و در آغوش بند بند دستان تو
به تماشای سقوط آبی دریاها
از آسمان بنشینند
کنون در ازدحام پاره کاغذهای شعر
به جوهر تنهایی آغشته و رها شده اند...
نزدیک تر نظاره کن
انگشتانی که رسالت شان
ظهور در جاده های پرپیچ موی تو بود
کنون به پاکی گونه ها از اشک هایی چند
سخت مشغولند...
ZibaMatn.IR
