حواسم پرت خنده هایش شد دلم به چال گونه هایش افتاد... چه حواس پرتی شیرینی عجب سقوط زیبایی...
پاییز که میگفتند همین بود؟! پادشاه فصل ها ... فصل عاشقان، رنگ ها و برگ ها؟ فصل انارها، خرمالو و نارنگی ها؟ همین که از تمام محاسن اش تنها سردی مهر و بنفشی شلغم اش نصیبمان شد !!!
همه مزه های دنیا را چشیده ام حتی تنهایی عاشقی بی وفایی... فقط مزه ی "ماندن یار" ماند که مزه مزه کردنش به دلم ماند... آخ... آخ که به یاد یارم دلم برای بودنش آب افتاد...
عشق نه مجنون میشناسد نه لیلا را عشق ماندن میفهمد و وفا را...
میدانم که میشود میشود دوباره خوشحال بود دوباره خندید دوباره عاشق شد دوباره کسی را دوست داشت دوباره خاطره ساخت... میدانم که میشود اصلا نه دوبار بلکه چندین بار... ولی این تو هستی که نمیدانی نمیدانی که همه این دوباره ها و چند باره ها همه تکراریست...! تکراری که در...
انارهای دلخون را چیده اند نارنگی ها، نارنجی شده اند انگشت های تنها، به جیب های تنگ تاریک پناه می برند چترهای پژمرده و خشک دوباره جان می گیرند و شعرهای خاک خورده دوباره به خط می شوند: غروب به این سو، زل زده است اشک آسمان دم مشک است...
شاید این آخرین پاییز باشد آخرین باران آخرین غروب آخرین سوز آخرین طولانی ترین شب آخرین نوشته آخرین جمله و آخرین نقطه چین؛ وقت را تلف نکنیم من دوستت دارم تو هم دوستم داشته باش همین...
مرا انتظار مرا صبر مرا تنهایی مرا فاصله و مرا پاییز از پای در آورده است؛ از من هیچ نمانده است جز لبی که برای بوسیدن رگ گردن تو هنوز هم نفس نفس می زند...
حکایت عشق حکایت خشکیده شاخه ی نارنجی ست که در مهر پاییز شکوفه داده باشد، همین اندازه خیال انگیز و زیبا و همین اندازه غم انگیز و تنها...
نخستین مرد که نخستین سیگار را دود کرد بی شک پیشگویی بوده که سرنوشت پر حادثه ی مرا بی کم و کاست پیش بینی کرده بوده است...
هرشب خواب را فریب می دهم برای نیم ساعتی بیشتر در فکر تو بیدار ماندن... برای پاشیدن رنگ بنفش، نارنجی و آبی بر تابلوی نقاشی آینده مان قدم زدن با تو در کوچه پس کوچه های تاریک و روشن ستارگان، شنا در خلاف جهت بادها آشتی های بی درنگ پس...
نه جوانم و نه پیر و نه حتی شده دیر کارهای نیمه تمام بسیاری هست که باید پرونده شان را بست مثل برگرداندن ساعت در پاییز چیدن آخرین انار دلخونِ خون ریز شکستن پنجره های بسته پراندن کبوتران نشسته یک دل سیر حسرت آزادی را خوردن بغض برای جوانه های...
آه از نزدیک تر نظاره کن انگشتان بی قرار من که قرار بود دستان تو را ببوسند از تمام پل های مخروب این دنیای سراپا خطا بپرند و در آغوش بند بند دستان تو به تماشای سقوط آبی دریاها از آسمان بنشینند کنون در ازدحام پاره کاغذهای شعر به جوهر...
ساعت دیواری خانه، پولک های درخشنده ی نور را بر لباس سیاه شب، می دوخت پروانه خیره به ماه بود و شمع به تنهایی در سایه ی تاریک ماه می سوخت؛ رهایی من من خوب می دانم دنیا را در سکوت دیوانه کرده اند آنکه باید در پود ابریشم تار...
چنان دوستت دارم گویی پیش از این دوستت دارم بارها و بارها در هزاران زندگی پیشین نیز تنها تو را دوست داشته ام...
خنده های تو️ همان سیب بهشتی ست که باید چید و بویید و بوسید... طعم تلخ گناه با خنده های تو شیرین است...
