دریا ساده است ...معادله ای سخت ندارد ...واضح و شفاف است ...دریا همیشه من را به یاد آدمهایی می اندازد که سخی و دلپذیرند ...بخشنده و بزرگوارند ...آرام و متین اند... پوششی بر دره ها و صخره ها و زخم های خویشند....عمقشان را نمی بینی ...زخمشان را لمس نمی کنی ...دریا هوار نمیکند که درد دارد .که حرف دارد ...از او فقط لبخند و سکوت می بینی ...و تکرار صدای نفس های آرامش را ....دریا با کسی بد نمی کند ...او هم چون درخت و بیابان و پروانه و گل و دشت، طبیعت خودش را دارد ...دریا هم از فاصله لذت می برد !مرزی کوتاه به قد یک گامت تا لب ساحل ....
او هم برای آموختن درس های بی شماری دارد ....
چرا بجای داد و هیاهو و شکافتن حریمش با هرچه که می توانیم ....و بهره های فراوانی که از دلش بیرون می کشیم ...در قلمرو سکوت و آرامشش غرق نمی شویم ؟!!!
شاید آدمها آشفته ی همین نزدیک شدن ها و درک نشدن ها شده اند ....
ZibaMatn.IR