دوست داشتن، حسِ غریبِ ظریفی ست که محکم است. مانند ریشه های یک درخت تنومند که شاخه های ظریف و برگ هایی شکننده دارد. دوست داشتنِ یک فرد، ریشه ی رابطه است و غم ها، خشم ها و ترس ها همه حوادثی غیرقابل اجتناب در رشدِ رابطه است.
دوست داشتن که محکم باشد، ریشه یک رابطه که محکم باشد، ادامه ی رابطه میتواند سفری دلنشین و سخت باشد؛ دلنشین است چون دوست داشتنِ یک فرد، آمیختگی و کشفِ دنیایی جدید است و سخت است چون تعارضات و حل تعارضات هم بخش دیگری از رابطه داشتن با دیگری ست.
برای شروع یک رابطه ی عمیق و صمیمانه قطعا احساس دوست داشتن همچون ریشه های یک درختِ تنومند، لازم و ضروری است.
ما میتوانیم برای بیشتر شدن احساسِ دوست داشتن به خودمان و رابطه مان زمان بدهیم اما اگر احساس دوست داشتن به وجود نیاید، ادامه ی رابطه مانند درختی ست که ریشه های ضعیفی دارد و با هر تعارضی میتواند از جا کنده شود.
ZibaMatn.IR