گاهی آنقدر بی قراری که نفست بالا نمی آید ، آسمان دلگیر، کوچه ها غم گرفته وچتر ها ،خاک خورده وتو، می باری تمام دل تنگیت را بر صفحه ی خاطرات تا سبک شوی
اما گریه امانت می برد وباران می شوید تمام شهر گونه ات را
دل به کوچه می سپاری تا بی قراری ات را با برگ های پاییزی قسمت کنی
در زیر چتر رنگارنگ پاییز هزار رنگ....
حجت اله حبیبی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
