برای تو که دوستم بودی و هستی می نویسم، که تمام چیزهای دنیا تمام شدنی هستند، به غیر از دوستی.
من تا به حال هزارتا رفیق پیدا کرده ام، رفیق های خوب، رفیق های جانی، ولی یک کدامشان شبیه تو نبوده اند. خاطره هایی که تو برایم ساخته ای را نساخته اند و یک جای دیگر قلبم را مبتلا کرده اند، نه آن جا که تو نشسته ای.
من هنوز هم به تو فکر می کنم. به خنده های ممتدمان، به دیوانه بازی هایت، به بی نقاب بودنم در کنارت، به جاهای رفته ی زیر باران و وقت هایی که کل خانواده ی من بودی و تک تک رازهای من را می دانستی و اشک هایم را با اشک، پاک می کردی و گوش بودی برای غر زدن هایم و آغوش بودی برای غم هایم.
ما با هم، حال خوب تقسیم کرده ایم، زمان را شریک بوده ایم و زمین را مسخره کرده ایم و به روزگار ثابت کرده ایم که چه قدر قوی تر از آن هستیم که فکر می کند.
ما دو تا با هم، هزار نفر بوده ایم و هستیم. حتی وقتی از هم دوریم، حتی وقتی از هم خبر نداریم.
ZibaMatn.IR